اسکل شدم رفت!!!

پاییز که می آید آدم یهو دلش می گیره، نه؟ حتی اگه سرت خیلی خیلی شلوغ باشه، یا اینقد فشار روت باشه که نفهمی اصلا چطوری روزات داره می گذره، بازم دلت گرفتس. یا حتی اگه مثله من دگوری یه ماه هست که بی خانمانی و نتونستی یه خونه پیدا کنی و فعلا رو دوستات تلپی. این خش خش برگا و صدای گذر عمر رو نمی گم ها، یه چی دیگس اینی که می گم. یه نوع دلمردگی، یه نوع کسلی. ربطی هم به این نداره که تو یه رابطه ی خوب با یکی باشی یا نه برعکس یه رابطه ی بد، بازم ناراحتی.

دیروز پ پ برد و کلی از بازی بچه ها حال کردم ولی بعدش بازم کسل بودم. الان هم که سر کارم و مثلا دارم چرخ صنعت و می چرخونم و یه کشور به امید دستان توانای منه، بازم کسلم. ای بابا! چه گیری کردیم. تی وی رو هم که باز می کنیم از بس چرت و پرته که سه سوته می بندیمش. خداییش چرا اصلا پاییز هست، ها؟؟!! فکر کنید تابستون بود و بعد یه دفعه می پرید تو زمستون، چقد حال می داد!!! روز قبلش تو رودخونه شنا کنی و فرداش پا شی بری با بچه ها توچال برف بازی، هاها، اسکل شدیم رفت به خدا :).

هر چی هم بگید نه کلی پاییز قشنگه و کلی صفا داره به کَتَم نمی ره. اصلا از همین جا اعلام می کنم که می خوام یه کمپین راه بندازم و کلی امضا جمع کنم که این پاییز و ور دارن. به هر فصل یکی از ماه هاشو اضافه کنن که فرقی هم بین فصلا نندازیم. سه هزار میلیارد تومن هم بودجه ی این کار می شه که ایشاللا موافقت می شه با این رقم درخواستی. هر کی هم مخالفه به جان خودم میندازمش تو لیست فتنه ای ها و می برم کهریزک و خودم به شخصه با دوغ عالیس ازش پذیرایی می کنم. شاخشونم رو می برم حصر خونگی و پدرشو در میارم. همینه که هست!!!

بگذریم از این حرفا، یکی به من بگه این غلامرضا رضایی چرا نود دقیقه بازی می کنه ها!!!! چی از این دیدن خداییش. از اون ور باید کاظمیان بشینه رو نیمکت. خداییش جسدش از این غلومی بهتره. عشقمم علی کریمی که مردیه واسه خودش. اینجا تهران است، پژوهشگاه نیرو.